Τι είναι το θρίλερ και τι είναι η ταινία τρόμου και γιατί μας αρέσει να τα βλέπουμε ενώ μας τρομάζουν;
Σίγουρα έχεις πάει πολλές φορές σε σπίτι φίλου, που να είναι μαζεμένη όλη η παρέα για ταινία και συγκεκριμένα για “Θρίλερ”. Πάντα στις παρέες υπάρχει ο σπαστικός νέρντουλας που είναι σε φάση: “Εε δεν βλέπουμε θρίλερ, βλέπουμε ταινία τρόμου. Δεν είναι το ίδιο”. Σπαστικό αυτό το παιδάκι ε; Εε αυτό το παιδάκι είμαι εγώ και είμαι εδώ για να σας σπάσω τα νεύρα.
Ποια είναι η βασική τους διαφορά; Ας το πάρουμε ετυμολογικά. [Thrilled = Κατενθουσιασμένος] όταν κάποιος είναι ενθουσιασμένος έχει και ανεβασμένη αδρεναλίνη, που σημαίνει ότι νιώθει κάτι παρόμοιο με το άγχος. Στο θέμα μας λοιπόν, θρίλερ, είναι το είδος ταινίας που σου προκαλεί αγωνία ή συγκίνηση και σου ανεβάζει την αδρεναλίνη. Με άλλα λόγια, θρίλερ δεν είναι απαραίτητα κάτι τρομακτικό, μπορεί να είναι μια αστυνομική καταδίωξη που προκαλεί αγωνία ή η επιθυμία να μάθεις τον δολοφόνο, πράματα που δεν σε κάνουν να θες να φύγεις, αλλά σε κρατάνε σε εγρήγορση.
Από την άλλη πλευρά το χόρορ το μουβι [Horror Movie=Ταινία Τρόμου], είναι αυτό που σε κάνει να χέζεσαι πάνω σου, με το συμπάθειο. Κόσμια μιλάω. Συνεχίζουμε. Είναι ευρέως γνωστό, βεβαίως βεβαίως, ότι οι άνθρωποι είμαστε μαζόχες, ένα παράδειγμα της τοποθέτησης αυτής, είναι ότι ευχαριστιόμαστε να τρομάζουμε. Γιατί συμβαίνει αυτό; Έλα μου ντε; Είπαμε είμαστε μαζόχες. Εντάξει όμως για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά.
Σύμφωνα με τον Γουές Κρέιβεν (σκηνοθέτη του Εφιάλτης στον δρόμο με τις Λεύκες, του Φρέντι και Τζέισον, του Scream αλλά και πολλών άλλων γνωστών ταινιών τρόμου) “ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι πηγαίνουν στο σινεμά και θέλουν να βιώσουν τον τρόμο, δεν είναι επειδή θέλουν να φοβηθούν, είναι επειδή έχουν ήδη φόβους που συνήθως κρατούν κρυμμένους και χρειάζονται ένα μέρος στο οποίο να μπορούν να τους βγάλουν στην επιφάνεια.” [απόσπασμα από συνέντευξη του Wes Craven για την ταινία Scream]
Και επειδή μιλάμε για ταινίες τρόμου δεν θα ήταν δυνατόν να μην αναφερθεί το όνομα του Alfred Hitchcock, του βασιλιά των ταινιών τρόμου-θρίλερ, ο οποίος έχει πει ότι όσων αφορά τον φόβο: “όλα ξεκινάνε όταν το παιδί είναι μικρό και η μαμά του του κάνει ΜΠΟΥ και το τρομάζει. Εκεί είναι που το μωρό κλαίει και αποκτά την πρώτη του επαφή με τον φόβο[…] Όλοι διασκεδάζουμε να βάζουμε το δάχτυλο του ποδιού μας στον κρύο νερό που ονομάζεται φόβος.”
Με λίγα λόγια, μας αρέσει να φοβόμαστε γιατί αυτός είναι ο ευκολότερος τρόπος να νιώσουμε την αδρεναλίνη που χρειαζόμαστε στη ζωή μας.
Συνοψίζοντας, για να πάτε κι εσείς να το παίξετε φυτουκλάκια στην παρέα σας, Θρίλερ είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις αγωνία ή σε συγκινεί ενώ ταινία τρόμου είναι αυτό που σε κάνει να τρομάζεις και να θες να κλείσεις τα μάτια σου, να φύγεις απ το δωμάτιο, να τσιρίξεις και να κανονίσεις ομαδική εκδρομούλα στην τουαλέτα, γιατί εννοείται ότι αν πας μόνος σου θα πεταχτεί ο σχιζοφρενής δολοφόνος πίσω από την κουρτίνα ή θα βγει η Μπλάντι Μαίρη από τον καθρέφτη. Σε κάθε περίπτωση στην τουαλέτα μετά από ταινία τρόμου δεν πας μόνος σου γιατί στο κεφάλι σου πιστεύεις ότι κατά πάσα πιθανότητα θα βγεις νεκρός.
Αυτά. Αντίο. <3
